ANTENY MOXONA

 

Anteny Moxona na pasma 70 cm, 2 i 6 m 

Jako uzupełnienie do opisanej uprzednio konstrukcji anteny Moxona dla pasm głównie krótkofalowych w tabeli 9.15.1 przedstawiany kilka wariantów anteny dla pasm 70 cm, 2 i 6 m. Zysk kierunkowy wynosi ok. 4 dB, stosunek tłumienia tył/przód 25 dB, szerokość listka głównego w poziomie 78 stopni, a w pionie 140 stopni; impedancja wejściowa około 50 Ω i WFS poniżej 1,2.

Pasma 70 cm i 2m 

W numerze 5/2013 „Funkamateura” opisana jest konstrukcja łatwych do wykonania anten Moxona na pasma 2 m i 70 cm. Opisane anteny dają zysk kierunkowy około 3,5 dB i charakteryzują się stosunkiem przód/tył mniej więcej 20 dB. Ich wymiary podane są w tabeli 9.15.2. Do ich konstrukcji użyto prętów aluminiowych o średnicy 4 mm. Środkowe końcówki promiennika są wyklepane młotkiem na płask i wykonano w nich otwory o średnicy 2,5 mm. Można w nich nawiercić gwint M3. Antena jest zamontowana na plastikowej obudowie z przepustami M12 dla kabli. Końcówki reflektora i promiennika są dla ich mechanicznego ustabilizowania połączone za pomocą rurki plastikowej. Szczegóły konstrukcyjne anteny i sposób podłączenia kabla RG-58 pokazano na ilustracjach. Wywiercony w dolnej ściance obudowy otworek o średnicy 2 mm zapewnia wymianę powietrza i usuwanie gromadzącej się wilgoci. Przy montażu anteny na zewnątrz dobrze jest zabezpieczyć śruby przed korozją za pomocą silikonu. 

 

Fot. 9.15.3 – 9.15.5 Konstrukcja mechaniczna

Dipol aperiodyczny

 

źródło:"Anteny łatwe do ukrycia"  OE1KDA 

Pętlowy dipol aperiodyczny 

W przedstawionym na ilustracji 2.7.1 dipolu szerokopasmowość uzyskuje się dzięki obciążeniu anteny za pomocą opornika, w którym tracone jest nawet do 50 % mocy nadajnika. Za tą cenę uzyskuje się szerokopasmowość 4:1 – 6:1 co pozwala np. na pokrycie wszystkich pasm amatorskich w zakresie 7-28 MHz. antena ta znana pod nazwą T2FD była dawniej stosowana przez marynarkę USA, a obecnie dzięki swojej prostocie jest stosowana w wielu sytuacjach awaryjnych. 

Długość anteny L wynosi l/3 dla najniższej częstotliwości pracy, a odległość ramion dipola S – 1 % 

długości tej fali. Dla pasm od 20 m wzwyż antena miałaby więc długość w przybliżeniu 7 m przy odstępie ramion 20 cm – co ułatwiałoby jej ukrycie. 

Zasada pracy tego rodzaju anten polega na tym, że dzięki obciążeniu opornościowemu (w niektórych 

konstrukcjach stosowane jest równoległe połączenie opornika i indukcyjności) uzyskuje się prawie 

liniowy rozkład prądu na całej długości anteny niewiele zmieniający się w szerokim zakresie częstotliwości pracy. Współczynnik fali stojącej (WFS) leży poniżej 3:1, a przeważnie nawet poniżej 2:1.

Opis pochodzi z nr. 3/2003 austriackiego miesięcznika "QSP". Publikowane w literaturze wyniki pomiarów fabrycznych anten T2FD wskazują na różnice w stosunku do dipola -3,5 – -8 dB w zależności od pasma. Spotyka się także zalecenia aby przekładnię symetryzatora we własnych konstrukcjach obniżyć do 4:1. 

Rys. 2.7.1. Wymiary i zawieszenie anteny

 

Tabela 2.1.7. Wymiary anteny dla różnych zakresów częstotliwości